«Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ένας νεκρός ήρωας. Αυτό που θέλουν -ο Τύπος και οι κριτικοί- είναι νεκροί ήρωες, όπως ο Σιντ Βίσιους και ο Τζέιμς Ντιν. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ένας νεκρός γαμ….ος ήρωας!» δηλώνει με νόημα ο Τζον Λένον σε συνέντευξη που παραχωρεί στο ποριοδικό Rolling Stone. Τρεις μόλις μέρες μετά κείτεται αιμόφυρτος στην είσοδο του σπιτιού του στην Νέα Υόρκη με την καρδιά του να έχει μετά βίας παλμό. Φόβος, ένστικτο, τραγική ειρωνία…; Η καρδιά του ανθρώπου που σημάδεψε ανεξίτηλα την παγκόσμια μουσική, που χωρούσε μέσα της την αγάπη των αμέτρητων ανά τον κόσμο φανατικών θαυμαστών του λαβώνεται θανάσιμα από κάποιον που τον λάτρεψε και ήθελε απεγνωσμένα να κλέψει κάτι από την μυθική φήμη του. Σήμερα, 40 ολόκληρα μετά, οι μνήμες από εκείνη την μοιραία νύχτα παραμένουν ολοζώντανες.

Η παγωμένη 8η Δεκεμβρίου του 1980 ξεκινά νωρίς για το θρυλικό ζευγάρι Τζον Λένον – Γιόκο Όνο. Το ημερήσιο πρόγραμμά τους είναι ιδιαίτερα βαρύ καθώς είναι η περίοδος που ο ιδιοφυής μουσικός ετοιμάζει πυρετωδώς την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου άλμπουμ του «Walking on Thin Ice». Εκκρεμούν η φωτογράφηση που θα συνοδεύσει την συνέντευξή του στο «Rolling Stone» και αρκετές ώρες δουλειάς στο στούντιο προκειμένου να διασφαλιστεί το καλύτερο δυνατό δισκογραφικό αποτέλεσμα. Οι θαυμαστές του έχουν πολλές απαιτήσεις από εκείνον. Κι αυτός δεν σκοπεύει να τους δώσει τίποτα λιγότερο από το τέλειο!

Σκηνή 1η: Νωρίς το πρωί το κουδούνι του διαμερίσματός του θρυλικού «Σκαθαριού» στο κτίριο Dakota, στο Upper West Side, κοντά στο Central Park , όπου διαμένει την τελευταία πενταετία μαζί με την σύζυγό του και τον 5χρονο γιό τους Σον, χτυπά νευρικά και ανυπόμονα. Στην πόρτα της οικογένειας εμφανίζεται η Annie Leibovitz στην οποία έχει ανατεθεί η φωγράφηση για το εξώφυλλο του περιοδικού «Rolling Stone». Το αρχικό κόνσεπτ προβλέπει να φωτογραφήσει το ζευγάρι γυμνό, δεδομένου ότι ήταν μια συμβολική αγαπημένη τους συνήθεια. Την τελευταία στιγμή όμως η Γιόκο Όνο αποφασίζει να μην βγάλει τα ρούχα της. Έτσι, χωρίς κάποια συγκεκριμένη δικαιολογία. Ξαπλώνει στο κρεβάτι ανάσκελα, φορώντας ένα τζιν παντελόνι κι ένα μαύρο πουλόβερ έχοντας απλωμένα πάνω από το κεφάλι της τα μακριά μαύρα μαλλιά της και τα χέρια της. Στο πλευρό της, ολόγυμνος σε εμβρυακή στάση, βρίσκεται το Τζον Λένον. Με τα δυο του χέρια περασμένα στοργικά πάνω από το κεφάλι της και τα μάτια κλειστά τής δίνει ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο. Αυτή η εικόνα θα μπορούσε κάλλιστα προέρχεται από μια απλή, καθημερινή στιγμή ενός ερωτευμένου ζευγαριού. Έμελλε, ωστόσο, να μείνει στην ιστορία ως η τελευταία φωτογραφία του Τζον Λένον αλλά και το συγκλονιστικό «αντίο» του στη γυναίκα της ζωής του. Όταν τυπώθηκε το εξώφυλλο του περιοδικού εκείνος δεν βρισκόταν πλέον στη ζωή κι εκείνη είχε χάσει τον κόσμο όλο!

Σκηνή 2η: Η ώρα έχει φθάσει 4.30. Το ζευγάρι βγαίνει από το Dakota και περιμένει στην είσοδο το αυτοκίνητο που θα τους μεταφέρει στο πολυτελές στούντιο ηχογράφησης Record Plant που βρίσκεται στην Πλατεία Τάιμς, στην καρδιά του Μανχάταν. Παρά το γεγονός ότι είναι ακόμη μεσημέρι το κρύο είναι αρκετά τσουχτερό. Γι’ αυτό και ο Λένον επέλεξε να βάλει το ζεστό δερμάτινο τζάκετ με τον γούνινο γιακά πάνω από το κόκκινο πουκάμισο που συνδύασε με το τζιν παντελόνι του.

Όση ώρα περιμένουν για το αυτοκίνητο βιώνουν μια γνώριμη, σχεδόν καθημερινή για εκείνους εμπειρία. Κόσμος που περνά, σταματά και ζητά αυτόγραφο από τον κορυφαίο καλλιτέχνη. Εκείνος, χαμογελαστός και ιδιαίτερα προσιτός ικανοποιεί την επιθυμία τους, πλημμυρίζοντάς τους χαρά. Εξάλλου, πάντα του άρεσε να επικοινωνεί απευθείας με το κοινό του. Κι αυτός ήταν ο λόγος που αρνούνταν πεισματικά να προσλάβει άτομα για την ασφάλειά του.

Ανάμεσα στον κόσμο που περιμένει για αυτόγραφο είναι κι ένας μελαχρινός νεαρός. Φοράει σκούρο μπουφάν, κασκόλ και γυαλιά. Πλησιάζει τον Λένον κρατώντας στα χέρια ένα αντίτυπο του «Double Fantasy» και τού ζητά να τού το υπογράψει. Εκείνος ανταποκρίνεται με προθυμία. Λίγο πριν φύγει μάλιστα, τον ρωτά ευγενικά αν θα θέλει κάτι άλλο κι ο νεαρός κάνει ένα αρνητικό νεύμα με το κεφάλι του. Η πρώτη πράξη του δράματος, είχε ολοκληρωθεί. Σε λίγες ώρες θα ερχόταν η κορύφωση με τους ίδιους ακριβώς πρωταγωνιστές.

Σκηνή 3η: Το ρολόι δείχνει 10 το βράδυ. Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο βρίσκονται έξω ακριβώς από το σπίτι τους, στο φινάλε μιας κουραστικής μέρας. Εκείνη τον ρωτά αν θέλει να πάρουν κάτι να φάνε από γειτονικό κατάστημα, εκείνος όμως αρνείται. Βιάζεται, θέλει να προλάβει ξύπνιο τον μικρό γιο του, να τον νανουρίσει τραγουδώντας του, να του δώσει ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα. Δυστυχώς, δεν θα προλάβει. Λίγα μόλις βήματα τον χωρίζουν από αυτή την τρυφερή σκηνή πατέρα – γιου που έχει εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του. Λίγα βήματα…Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά…

Ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι ακούγεται κάποιος να φωνάζει, με ανατριχιαστικό πάθος, το όνομα του Τζον Λένον. Γυρίζει να δει ποιος είναι και έρχεται αντιμέτωπος με το πιο εφιαλτικό σενάριο που έμοιαζε πως μόνο η φαντασία μπορούσε να δημιουργήσει. Ο ίδιος εκείνος νεαρός που το μεσημέρι του είχε ζητήσει αυτόγραφο τον πλησιάζει, σηκώνει το όπλο και του ρίχνει τέσσερις σφαίρες. Οι τρεις τον βρίσκουν στο χέρι, η μία όμως τον πετυχαίνει στο στήθος και διαπερνά την πλάτη του. Κι αυτό το τραύμα έμελλε να είναι μοιραίο για τη ζωή του κορυφαίου μουσικού ειδώλου, της οικογένειάς του, των αμέτρητων θαυμαστών αλλά και του κόσμου ολόκληρου που εκείνη την κρύα νύχτα του Δεκέμβρη έμοιαζε όχι απλά παγωμένος αλλά ακίνητος.

«Με πυροβόλησαν! Με πυροβόλησαν!» προλαβαίνει να φωνάξει ο Λένον στον θυρωρό, εμφανώς σοκαρισμένος, στον θυρωρό του κτιρίου. Οι σκηνές που ακολουθούν παραπέμπουν σε σκηνή αρχαίας τραγωδίας και αμερικάνικης ταινίας δράσης ταυτόχρονα. Ο κόσμος συγκεντρώνεται σε χρόνο ρεκόρ. Η Γιόκο Όνο παρακολουθεί όλα όσα διαδραματίζονται σε κατάσταση σοκ, ανίκανη παντελώς να αντιδράσει. Το σώμα της έχει παγώσει, η φωνή της δεν βγαίνει. «Πείτε μου ότι θα πάνε όλα καλά» ψελλίζει στους αστυνομικούς που καταφθάνουν αναζητώντας στο βλέμμα τους μια αχτίδα ελπίδας. Βλέποντας όμως τον αγαπημένο της Τζον να αιμορραγεί από το στήθος και το στόμα ξέρει, βαθιά μέσα της, ότι έχει έρθει το τέλος. Το τέλος μιας ζωής, μια καριέρας, μιας αγάπης, μιας ολόκληρης εποχής.

Την ίδια στιγμή, ο άνθρωπος που πυροβόλησε, ο 25χρονος Μαρκ Τσάπμαν παραμένει, ανέκφραστος και σχεδόν ανακουφισμένος, στον τόπο του εγκλήματος. Έχει βγάλει το παλτό του και κρατά πάνω από το κεφάλι του το το βιβλίο «Ο φύλακας στη Σίκαλη». Οι αστυνομικοί τον ακινητοποιούν κι ο ίδιος δεν προβάλει καμία απολύτως αντίσταση. «Γιατί τον σκότωσες;» τον ρωτά ένας από τους αστυνομικούς. «Είμαι ο Τζον Λένον. Σκότωσα τον εαυτό μου» απαντά ο ίδιος την ώρα που τον βάζουν στο περιπολικό. Χρόνια αργότερα θα ομολογήσει πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική αυτή ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, καθώς ένιωθε πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος. Ο 62χρονος πλέον, Τσάπμαν βρίσκεται στη φυλακή από το 1981, παρά τις εκστρατείες για την αποφυλάκισή του και τις εννέα εφέσεις που έχει ασκήσει.

Σκηνή 4η: Οι σειρήνες ουρλιάζουν στους παγωμένους δρόμους της Νέας Υόρκης κανείς όμως δεν μπορεί να υποψιαστεί αυτό που έχει συμβεί. Οι τραυματιοφορείς που παραλαμβάνουν τον βαριά χτυπημένο Λένον βρίσκουν παλμό. Είναι αδύναμος αλλά υπάρχει. Πρέπει να κάνουν γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ο χρόνος δεν είναι το μέρος τους. Όταν φθάνει στο χειρουργείο του νοσοκομείου Ρούσβελτ οι γιατροί πέφτουν από πάνω του. Δεν τον αναγνωρίζουν. Η αιμορραγία είναι ακατάσχετη και δεν υπάρχει πια παλμός. Την ώρα που τού κάνουν μαλάξεις, σε μια ύστατη προσπάθεια να τον επαναφέρουν, κάποιος βρίσκει στο μπουφάν του φωτογραφίες και μία κάρτα. «Είναι ο Τζον Λένον» φωνάζει έκπληκτος και τρομοκρατημένος συνάμα κι η διαπίστωση αυτή διαπερνά τους γιατρούς σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Ο άνθρωπος που κείτεται νεκρός μπροστά τους στο χειρουργικό κρεβάτι είναι η μεγαλύτερη μουσική προσωπικότητα της εποχής, ο κορυφαίος καλλιτέχνης, η ψυχή των θρυλικών Μπιτλς, ο υπέρμαχος της παγκόσμιας ειρήνης, εκείνος που φαντάστηκε ένα καλύτερο κόσμο και τον ζωγράφισε με τις νότες και τη φωνή του. «Imagine»…!

Σκηνή 5η: Ο οικοδεσπότης της εκπομπής του ABC News «Monday Night Football» διακόπτει την καθορισμένη ροή του προγράμματός του και μεταδίδει την τραγική είδηση: «Ο Τζον Λένον είναι νεκρός» λέει χαμηλόφωνα, σοκαρισμένος και ο ίδιος από το γεγονός. Από τότε μέχρι σήμερα, τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες μετά, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι, σε ολόκληρο τον κόσμο, που θυμούνται που ακριβώς βρίσκονταν και τί έκαναν τη στιγμή εκείνης της δραματικής ανακοίνωσης. Ήταν η στιγμή που ένας μεγάλος μουσικός ήρωας, στα 40 του μόλις χρόνια, πέρασε στη σφαίρα του μύθου!